Coming home ~ P. Diddy ft. Skylar Grey

Liefste vrienden, familie, kennissen, docenten en andere trouwe volgers,

Het moment van ons laatste blogbericht is aangebroken en we moeten toch wel toegeven dat deze niet zonder enige emoties getypt wordt. Maandenlang hebben we jullie op de hoogte mogen houden van onze belevenissen en dit nu afsluiten is niet zo eenvoudig als we op voorhand gedacht hadden...

Zet jullie schrap en geniet want hier gaan we voor de allerlaatste keer:

Ook zondag was het hier in Suriname een speciale dag en vierden we net zoals in België Moederdag. We gingen naar Domburg toe om onze Surinaamse mama’s, mevrouw Dongen en Su-Ann in de bloemetjes te zetten. We genoten met z’n allen van een heerlijke maaltijd die onze Creoolse kokkin, mevrouw Dongen, verzorgd had. 

Mààr dit was niet de enige reden waarom we op deze zonnige zondag naar het district Wanica trokken. Aangezien onze school te Simonspolder geen schoolbord heeft en dit echt wel hoort op een school, haalden we die namiddag het nodige hout, papier, potlood, kwasten en verf boven om onze school van een prachtig schoolbord te voorzien. 

Met veel gedrevenheid, enthousiasme én een fit lichaam natuurlijk stapten we maandag met z’n drieën het schoolerf binnen. Het gevoel was dubbel, we wisten dat we op het einde van de dag afscheid zouden moeten nemen van alle kinderen. Hier zagen we echt tegenop omdat we beseften dat het emotioneel lastig zou zijn. Maar aan de andere kant hadden we dan weer enorm veel zin in deze stagedag omdat we vandaag ons project op een superleuke manier zouden afsluiten. We staken hier heel veel tijd en werk in en keken er echt naar uit! Na de begroeting van de kinderen en collega’s vlogen we er onmiddellijk in, er moest heel wat gedaan worden vandaag. We gingen in elke klas langs om het liedje ‘Lekker fit’ nogmaals te zingen in combinatie met de danspassen en speelden we een quiz als herhaling en vastzetting van de geziene leerstof. 

Na de 1^e pauze maakten we nog enkele zaken in orde zoals het versieren van het erf. Om half 11 begonnen we met het opstellen van de kinderen, dit vergde heel wat organisatie maar lukte ons heel goed. We speelden alle drie goed op elkaar in en plaatsten de kinderen netjes achter elkaar met de nodige bewegingsruimte (Aja, want wij gingen dansen!). Voordat we begonnen, bedankten we de leerlingen (meerdere malen) voor de toffe periode die we bij hen hadden, hun goede medewerking tijdens onze lessen, hun glimlach iedere dag, de samenwerking tijdens groepswerken, hun openheid voor nieuwe zaken,... Na de zakkendoekentijd staken we de boxen aan, die een jongen uit de 6^e klas installeerde op zijn fiets en zo meebracht naar school, wat het schoolfeest echt compleet maakte. De kinderen dansten één voor één geweldig goed mee en verdienden een dik applaus. Het was zo leuk om vooraan te staan en alle kinderen zo goed te zien meedoen. De voldoening om de allerkleinsten tot de grootsten van de school met een glunderend gezicht energiek te zien meezingen en dansen was onbeschrijfelijk. De leerkrachten die naast de kinderen met een grote lach op hun gezicht probeerden mee te doen, maakten het plaatje compleet.

Na ons dans- en zangoptreden (en dus het afsluiten van ons project), gingen we samen met mevrouw Dongen naar de ingang van de school. Daar onthulden we samen het nieuwe schoolbord voor enkele kinderen en leerkrachten. Juf Dongen hield een korte speech die ons enorm raakte. Deze vrouw blijft, ondanks alle tegenslagen die ze reeds te verduren kreeg (weggeplukt door het ministerie op haar vorige school, last van opstandige ouders, slechte teamgeest op school, enz.) elke dag met dezelfde lach en doorzettingsvermogen de school runnen. We kijken enorm op naar haar! 

Daarna gingen we in alle klassen langs om afscheid te nemen van de kinderen. Bij de kleuterklassen en de lagere klassen ging het afscheid nemen behoorlijk ‘vlot’. Vanaf klas 4 ging het wat moeilijker… Wij hebben met deze kinderen namelijk een hechtere band opgebouwd (we gaven veel les in de klassen van 4 t.e.m. 6). Toen een meisje in klas 4 een boodschap van alle kinderen van de klas voorlas, kreeg iedereen het moeilijk. De twee klasjuffen (Su-Ann en Sujata) begonnen te huilen en ook de kinderen lieten hun tranen de vrije loop. Ook wij konden het natuurlijk niet droog houden. Die lieve woorden lieten ons helemaal niet onberoerd en opeens zagen we die drie maanden stage voor onze ogen als een sneltrein voorbijflitsen. 

Dinsdag gingen we voor de laatste keer naar school om afscheid te nemen van onze lieftallige collega’s en onze stageschool O.S. Commissaris Simonspolder. Na 1 uur (wanneer de school uit is zowel voor de kleine als voor de grote leerlingen) nodigden we alle leerkrachten uit in de mediatheek. Eerst en vooral bedankten we hen natuurlijk voor hun gastvrijheid, openheid, flexibiliteit, vriendelijkheid, warmte, interesse,... tijdens deze drie maanden op hun school. Ook maakten we kaartjes met een foto van ons op die we afgaven als herinnering aan ons waarop we een persoonlijk boodschap schreven. Ook mevrouw Dongen zetten we extra in de bloemetjes voor haar gedrevenheid en openhartigheid waarmee ze ons in haar nieuwe school ontving. We sloten af met een heerlijk Surinaams dessertbuffet waar we allemaal samen van genoten.

 

We kunnen het zelf amper geloven dat ons Surinaams stage-avontuur afgelopen is. We zullen de kinderen, de leerkrachten, de schoolsfeer, de warmte (figuurlijk uiteraard!) en het lesgeven echt hard missen. Maar hoe je het ook draait of keert, afscheid nemen hoort er nu eenmaal bij. We proberen al deze gevoelens een juist plaatsje te geven en we weten dat er in België ook nog veel mooie momenten op ons liggen te wachten.

Voor de diehards: hier komt nog meer! Onze laatste dagen hebben we gevuld met veel schoolwerk en zonnebaden (op z’n Surinaams gezegd) en omdat we in dit tropische land zitten, nemen we natuurlijk de zon nog even in beslag want welke vrouw wil nu niet met een bruin kleurtje thuiskomen?! :D Ook gingen we naar de stad om nog enkele souvenirs te kopen voor onze thuisblijvers maar wat we vooral doen is GENIETEN van onze laatste momenten in dit prachtige land! 

Voor de allerlaatste keer heeft onze primitieve wasmachine het beste van zichzelf gegeven, voor de laatste keer namen we een koude douche (dit gaan we NIET missen!), onze laatste keer samen koken, onze laatste rit op de fiets door de 'jungle' van Paramaribo centrum, voor de laatste keer (hopelijk) nagefloten worden door Surinaamse mannen, onze laatste keren geïrriteerd naar de muggen slaan, onze laatste nacht samen in één kamer,… Het zal bijzonder raar zijn om na onze thuiskomst dag en nacht zonder elkaar door te brengen. Met een lach op ons gezicht, gecombineerd met een traantje van blijdschap, kunnen we jullie eerlijk vertellen dat het duo Matthys-Vandierendonck ook op het gebied van onze vriendschap gegroeid zijn en de rest van ons leven voor elkaar door het vuur zouden gaan!

Vervolgens willen wij een heleboel mensen bedanken die deze ervaring voor ons onvergetelijk hebben gemaakt. Houd je vast, hier komen we;

DANKJEWEL aan onze ouders die ons deze unieke kans hebben gegeven, die ons drie maanden hebben kunnen loslaten, die ons blijven steunen zijn (zelfs aan de andere kant van de oceaan) en die ons financieel een ferme duw in de rug gegeven hebben. Ook bedankt aan Rutger en Olivier om voor onze Surinaamse beslissing open te staan en wij kijken er echt naar uit om jullie terug in onze armen te sluiten!

DANKJEWEL aan de Katholieke Hogeschool VIVES voor deze leuke keuzemodule. We hadden het niet willen missen! Ook mevrouw Emma Vergeylen willen we bij deze extra bedanken voor het beantwoorden van onze talloze mails (die krioelden van de vragen :)) en voor de hulp tijdens de voorbereidingen van onze stage.

DANKJEWEL aan Raggie Slijngard die voor ons de fantastische school in Domburg geregeld heeft en er ook voor zorgde dat wij ons amuseerden op tal van uitstapjes!

DANKJEWEL aan alle mensen die ons financieel gesteund hebben.

DANKJEWEL aan iedereen die ons een brief gestuurd heeft of toch een poging tot gedaan heeft want we weten dat ze niet allemaal zijn aangekomen.

DANKJEWEL aan iedereen die onze lekkernijen gekocht heeft. We hebben het geld goed kunnen gebruiken.

DANJEWEL aan mevrouw Michiels die materiaal meegestuurd heeft met het schip. We hebben ervoor gezorgd dat alles bij de kinderen terecht gekomen is. Ze waren er erg blij mee!

DANKJEWEL aan de collega’s van Openbare School Commissaris Simonspolder die ons zoveel kansen gaven om ons als leerkracht verder te ontwikkelen. In het bijzonder onze tweede mama, Su-Ann, die dag en nacht voor ons klaarstond en voor wie niets te veel was.

DANKJEWEL aan de familie Dongen die een tweede familie was, ons zoveel warmte gaf en zoveel voor ons gedaan heeft.

Niet te vergeten... DANKJEWEL aan een persoon die zeker niet onbesproken mag blijven, de beste huisgenoot die je je maar kan inbeelden: meneer Jonas Van Nevel. Als "onbekenden" gingen we samen dit avontuur aan en we kunnen met veel blijdschap zeggen dat er een mooie vriendschap uit gegroeid is. De ontelbare hilarische momenten die je ons bezorgde zullen we nooit vergeten. Bedankt om steeds lekker te koken, onze snelbinders te helpen vastmaken, fietslichten aan te steken, kampvuurtjes te maken, prachtige foto's te nemen, traantjes te drogen en om er steeds voor ons te zijn als vriend en luisterend oor. Wij zijn er trouwens zeker van dat er voor jou een mooie toekomst in de illustratieve wereld is weggelegd.

En last but not least… DANKJEWEL aan jou, omdat je ons de hele trip lang gevolgd hebt!


Wat wij hier tijdens die drie maanden beleefd en gedeeld hebben, was voor ons niet altijd gemakkelijk om te verwoorden. Eén blogbericht schrijven nam soms meerdere uren in beslag omdat het zoeken naar de juiste woorden om onze gevoelens en belevenissen voor jullie neer te typen niet altijd eenvoudig was. We hopen dat het ons gelukt is om jullie zoveel mogelijk te laten meegenieten van ons avontuur. 

Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. De tijd van gaan is gekomen.
Het gevoel is dubbel. We zullen SU meer missen dan we denken. Maar 1 ding is zeker; De herinneringen, ervaringen en de ontwikkeling van onszelf als persoon en als leerkracht, nemen ze ons nooit meer af. We hebben hier drie maanden verbleven en hebben de cultuur, mensen en natuur in ons hart gesloten. Geen seconde zouden we twijfelen om deze uitdaging opnieuw aan te gaan. Toch kijken wij er ook naar uit om jullie allemaal terug te zien in het oh zo koude BE en onze verhalen met jullie te delen!

Voor de mensen die écht hard aftellen; je kan opnieuw onze vlucht volgen via Vlucht-tracker. Wij vertrekken zaterdag om 17.50 uur (onze tijd, dus bij jullie is het dan 22.50 uur)
Hieronder vind je de link: http://nl.flightaware.com/live/flight/KLM714
Als je niet kan slapen, weet je dus wat gedaan :)

Veel groetjes en tot héél snel!
Famke & Lisa

P.S. We proberen nog wat zon in onze koffers te stoppen. Hopelijk weegt het niet te veel!

BIGI BOSI & BRASAS UIT PARAMARIBO, SURINAME! XXX

Lemon tree ~ Fools Garden

Trouwe bloggers,

Na een deugddoende en vruchtbare (we hebben uiteraard veel gewerkt voor school) vakantie, ging de wekker maandagmorgen om 05.30 u. weer onverbiddelijk af. Met veel moeite en gekreun sleepten we onszelf uit bed, we moesten duidelijk terug opnieuw wennen aan het vroeg opstaan.

Met een klein beetje gezonde spanning betraden we na twee weken ‘Paramaribodrukte’ opnieuw het schoolerf. We hadden twee weken lang ons project rond gezonde voeding voorbereid en zouden vandaag al onze ideeën en voorbereidingen voorstellen aan het schoolhoofd en de leerkrachten. Vol enthousiasme en met de nodige vastberadenheid stapten we met z’n drieën binnen in het kantoor van mevrouw Dongen en stelden onze ideeën voor. Op woensdag zouden we het project uitwerken in de kleuterklassen, donderdag in klas 1 (Lisa) en klas 2 (Famke) en zouden vrijdag samen afsluiten in klas 3 waar de kinderen fruitsatés zouden maken voor alle kinderen van de school. We stelden voor om te werken met ons zelfgeschreven verhaal van ‘Wout Wortel’, zouden W.O.-lessen uitwerken rond de actieve voedingsdriehoek, wilden het liedje/dansje “lekker fit” aanleren (dit dansen en zingen we op maandag 13 mei met alle kinderen van de hele school) en stelden de verschillende beeldlessen voor. Jonas zou klas 4, klas 4 en klas 6 voor zijn rekening nemen. Mevrouw Dongen was heel enthousiast en dat gaf ons meteen een opgelucht en blij gevoel. We hechten namelijk zeer veel belang aan wat zij van het project vindt, want wij komen in ‘haar’ cultuur en op haar school terecht en het is de bedoeling dat wij ons aanpassen en onze schoolleider natuurlijk tevreden stellen. We deden de afgelopen weken echt ons best om ons te verplaatsen in de Surinaamse kinderen omtrent (gezonde) voeding en levensstijl en het was natuurlijk bang afwachten als ons dat gelukt was. Volgens mevrouw Dongen zag het er alvast veelbelovend uit en dat zorgde bij ons voor nog meer motivatie!

Daarna gingen we bij de leerkrachten langs om onze ideeën en lesvoorbereidingen voor te stellen. Het verwezenlijken van zo’n project heeft echter ook een organisatorisch staartje. De leerkrachten waren heel enthousiast over onze lessenreeksen en gelukkig willen zij ons ook helpen met enkele organisatorische zaken. Bv: wanneer we fruitsatés maken, is het voor ons onmogelijk om 120 stukken fruit ’s ochtends op onze fiets mee te sjouwen. De leerkrachten willen zelf ook voor enkele stukken fruit, snijplanken, messen enz. zorgen en dat vonden wij een heel warm gebaar!

Op maandag en dinsdag regelden we vooral organisatorische zaken om ons project te kunnen laten slagen. We pleegden overleg met onze mentoren en directie over de geluidsinstallatie die we op maandag 13 mei nodig hebben, hingen onze affiches op in de klaslokalen en op het schoolerf, regelden samen met juf Su-Ann waar we fruit zouden gaan kopen en werkten samen aan de voedingspyramide van Suriname. We wilden deze gebruiken tijdens onze lessen om onze actieve voedingsdriehoek mee te vergelijken en te promoten. We moesten deze echter wel op school maken aangezien wij thuis geen A1 papier hebben en dit niet op een ‘nette’ manier kunnen vervoeren (bus en fiets). Hetzelfde verhaal voor de tekst van het lied ‘Lekker fit’, die we ook op A1 papier geschreven hebben om niet telkens in elke klas dezelfde tekst op het bord te moeten schrijven (een liedjestekst kopiëren voor elk kind is hier helaas niet haalbaar). 

Daarna gaven we opnieuw zorg aan enkele kinderen uit klas 1, klas 2 en klas 3. We merkten meteen dat de kinderen tijdens de vakantie niets hadden gedaan en we bij de meesten terug van nul moesten beginnen. We hadden uiteraard rekening gehouden met deze ‘terugval’ en waren er dan ook mentaal op voorbereid om de kinderen meteen weer te motiveren en de reeds geleerde zaken van voor de vakantie terug te herhalen.

En woensdag was het dan eindelijk zover . . . De startdag van ons project ‘gezonde voeding’ was aangebroken. Met veel ‘goesting’ trokken we naar de kleuterklassen en gaven er het beste van onszelf. Wij vonden het een heel aangename ervaring en de liefde/aandacht die je van die kleintjes krijgt is werkelijk onbetaalbaar. We moeten wel eerlijk toegeven dat lesgeven in een kleuterklas helemaal niet zo evident is: je moet de kinderen helpen omkleden, ze hebben heel veel tijd, sturing en begeleiding nodig, moeten op ‘een andere’ manier aangesproken worden dan kinderen uit het lager, enz. Bij deze: héél veel respect voor alle kleuterleidsters!! J

Op donderdag nam Lisa klas 1 voor haar rekening en gaf Famke les in klas 2. De kinderen werden tijdens het intro van ons thema volledig meegezogen in ons zelfgeschreven verhaal en dat gaf ons een heel goed gevoel. Wout Wortel zullen ze niet snel vergeten J. Na het vertelmoment maakten we meteen de link tussen de personages van het verhaal en de actieve voedingsdriehoek (die hier in Suriname onbekend is). De overgang naar onze W.O.-les ging dus bijzonder vlot. Het koste ons wel behoorlijk wat moeite om de ‘werking’ van de voedingsdriehoek uit te leggen aan de kinderen. Hen laten inzien dat de actieve voedingsdriehoek aangeeft wat en hoeveel je dagelijks zou moeten eten om voldoende voedingsstoffen in te nemen was niet zo makkelijk. Toch is het ons gelukt en begrepen de kinderen wat die grote driehoek (met heel duidelijke tekeningen en levendig kleurgebruik) vooraan op het bord hen probeerde duidelijk te maken.

Om het lied ‘Lekker fit’ (met bijhorend dansje) aan te leren, brachten we onze twee klassen samen op het speelerf. Ook tijdens het liedje en het dansje waren de kinderen heel enthousiast en tot onze grote verbazing ging het correct zingen en dansen heel vlot! Het lied gaat behoorlijk snel en we hadden dus wat schrik dat de kinderen veel moeite zouden hebben met de verschillende strofes en het middenstuk, maar die ‘angst’ was dus nergens voor nodig. De kinderen genoten ervan en de boodschap die het lied met zich meedraagt, was duidelijk aangekomen. Na een verfrissende drinkpauze (water is gezond!) gingen we elke apart terug aan de slag in de klaslokalen voor de verdere uitwerking van ons project. We waren heel tevreden met de verschillende resultaten en gaven de kinderen een grote pluim voor hun inzet en medewerking!

Op vrijdag kregen de kinderen van klas 3 een belangrijke taak op zich. Naast het opletten tijdens de W.O.-, zang- en dansles, moesten de kinderen instaan voor het versnijden van 150 stukken fruit en het maken van meer dan 300 fruitsatés voor alle kinderen en leerkrachten van de school. Met dit initatief (een fruitsatés eten tijdens de pauze i.p.v. worstjes, bami, frietjes of chickennuggets) wilden we de kinderen motiveren om voor een gezonder tussendoortje te kiezen. Door veel hulp van de leerkrachten (zij hielpen met het versnijden van ‘moeilijke’ vruchten zoals ananas, watermeloen, enz.) en een hoge inzet en motivatie van de kinderen was dit initiatief een waar succes: de leerlingen van O.S. Simonspolder smulden van alle heerlijke vruchten die Suriname te bieden heeft en vroegen zelfs als ze er nog meer konden krijgen. Ook wij konden het natuurlijk niet laten om een sateetje mee te pikken J.

 

  

Na een helse fietstocht naar huis (de zon deed weer haar uiterste best en we waren ervan overtuigd dat het vandaag 70°C was), konden onze buurtbewoners drie uitgeputte maar zéér voldane studenten zien thuiskomen. Het weekend stond al vol ongeduld voor onze deur te wachten en wij lieten het zonder aarzelen bij ons binnenkomen…

Nu is het emotioneelste moment van dit blogbericht aangebroken. Voor de gevoelige lezers onder jullie, haal de zakdoeken maar al boven… Volgende week is het onze allerlaatste stageweek. De laatste stageweek in Suriname… en Lisa’s en Famkes allerlaatste stageweek OOIT! De ervaringen die wij in deze school al hebben mogen beleven maakten het voor ons nogmaals duidelijk dat leerkracht worden echt onze droomjob is. We zullen onze collega’s, de kinderen en de streek rond Domburg met pijn in het hart gedag zeggen. Gelukkig kunnen we eerst nog genieten van een spetterende afsluitdag met de kinderen op maandag, waar wij met volle teugen van zullen genieten!

Volgende week staat ons laatste blogbericht op het programma en wij beloven jullie 

plechtig er iets moois van te maken …

Tot snel!

Heel veel liefs

Lisa & Famke

Eat, sleep, work, repeat,... ~ Calvin Harris

Omdat het hier vakantie is MAAR wij toch ook keihard moeten werken!

Om de sfeer op school tussen de leerkrachten wat beter te maken en de spanningen van de laatste maanden wat weg te nemen (overplaatsing mevrouw Dongen naar O.S. Simonspolder), besloot onze schoolleider om een teambuilding te organiseren. We voelen ons heel welkom, aanvaard en veilig op school, maar we merken soms dat het tussen de collega’s onderling wat wringt. Deze teambuilding was dus ook in onze ogen echt wel noodzakelijk. Deze werd uiteraard meteen enthousiast onthaald en goedgekeurd door het Ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling. Het was een heel gedoe om voor iedereen een gepaste datum te vinden, maar waar een wil is, is een weg. De teambuilding stond gepland op vrijdag 25 april (dit is middenin de paasvakantie) naar het recreatieoord ‘Overbridge’. Niet alle collega’s konden mee (sommigen waren niet vrij, anderen wilden geen moeite doen om de sfeer te verbeteren) maar we waren best met een grote groep die echt aan de teamgeest wou werken. Er werd afgesproken dat iedereen iets zou voorzien voor die dag (water, frisdrank, spelletjes, versnaperingen, rijst, kip, enz.) om de kosten wat te drukken. Om 09.30 u. vertrok ons busje en er heerste al meteen een heel gezellige sfeer. We kunnen erg goed opschieten met onze collega’s en ook onderling werd er heel wat gebabbeld en gelachen. Na een uurtje rijden kwamen we aan en laadden we samen, als team, alle spullen uit en brachten die naar onze hut. Er waren tafels, stoelen en een hangmat voorzien. We installeerden ons meteen (eten uitstallen, spelletjes klaarzetten) en maakten samen een wandeling om het park wat te verkennen. 

Het mooie weer, het tropisch strand en de informele, losse sfeer beloofden er een leuke dag van te maken. Na een eerste lunchpauze (Surinamers eten hier de hele dag door) speelden we samen enkele leuke team-, kaart- en bordspelletjes. Daarnaast kon ik heel wat gesprekken tussen de collega’s bijwonen die gingen over school. Er werd op een open, eerlijke en respectvolle manier met elkaar gecommuniceerd en iedereen luisterde naar elkaars mening. Een goede onderlinge en open communicatie is op school van groot belang, dus hier waren de leerkrachten al een stapje vooruit in gegaan. Na het middagmaal gingen we samen een plonsje nemen in de Surinamerivier, waarnaast ‘Overbridge’ gelegen is. 

 

Het was zalig baden in het koele water bij die hitte (30°C) en ook toen voerden wijzelf en de collega’s leuke gesprekken met elkaar. Ook hielden wij samen een gesprek met ons schoolhoofd, mevrouw Dongen. Zij deed het ‘negatieve’ verleden van de school uit de doeken en zei vervolgens dat ze heel blij was met deze vruchtbare teambuilding. Ook wij vonden het zeer aangenaam en goed georganiseerd!

Heel onverwacht werden wij uitgenodigd op een Hindoestaans huwelijk en deze gebeurtenis sloegen wij zeker en vast niet af. Op zaterdag 28 april zou het nichtje van onze collega uit de 4^e klas, juf Sujata, trouwen. Aangezien dit een heel chique gelegenheid is bij de Hindoestanen wilden wij zeker niet onderdoen. Om Hindoestaanse kledij te huren, waren we te laat maar aangezien we beiden een lang galakleed meebrachten van België, was dit ook een optie die mevrouw Dongen onmiddellijk goedkeurde. We maakten een afspraak bij de kapper om onze haardossen mooi uit te blazen en shminkten (iets wat niet dagelijks voorkomt) ons voor dit feestelijke moment.

Die avond werden wij uitgenodigd om de viering bij te wonen van 20.00 uur tot 24.00 uur, iets wat in deze cultuur heel wat langer duurt dan bij ons. Helemaal opgemaakt, vertrokken we met onze twee collega’s uit klas 4; juf Sujata en juf Su-Ann, naar de plaats van het gebeuren. Aangekomen in het Lalla rookh – gebouw, plaats waar de meeste Hindoestaanse huwelijken plaatsvinden, konden we onze ogen niet geloven. Honderden mensen, neerzittend op witte stoelen, woonden deze viering bij. Het (bijna) getrouwde koppel bevond zich samen met de familie in een soort kiosk dat zich in het midden van het gebouw situeerde. 

Terwijl er barmannen de mensen (waaronder wij uiteraard :) ) voorzagen van drank en allerlei typische Hindoestaanse lekkernijen, zette de pandit (op z’n Hindoestaans; priester) het inzegenen van het koppel verder in het bijzijn van de naaste familieleden.

Tijdens de vele gebeden zagen we heel wat typische rituelen waar wij met veel verbazing naartoe stonden te kijken. Zo werd er op een bepaald moment een doek over het hoofd van de man en vrouw gelegd. 

Ook bekeken wij hoe de man en vrouw werden vastgebonden aan elkaar door middel van een touw en hiermee zevenmaal rond de kiosk moesten rondlopen. Tijdens deze spectaculaire belevenis werden we gehaald door een ober om aan tafel te gaan. We werden bediend zoals we nog nooit hadden meegemaakt. De obers stonden in een rij aan te schuiven om onze borden vol te scheppen met alle vegetarische Hindoestaanse gerechten.

Met een rond buikje (té rond) werden wij alweer begeleid naar een dessertbuffet en gaven ook daar het beste van onszelf (de namen van de zoetigheden is ons niet bijgebleven ,de smaak echter wel!).

Wanneer de viering afgelopen was (deze moet ten laatste voor 12 uur afgerond zijn) en de bruid een ander traditioneel kleed had aangetrokken, werd de openingsdans ingezet. Deze werd vrij statisch gedanst in een hartje dat op de grond werd bekleed met bloemen. Nadien nam het kersverse getrouwde koppel plaats op hun traditionele troon en deed de fotograaf zijn ding. 

Na de uitgebreide fotoshoot mochten de mensen het koppel komen feliciteren en ook wij deden dit! We maakten ook gebruik van deze gelegenheid om het koppel te bedankten dat we dit moois mochten bijwonen.

Zondag bouwden we een feestje tussen de portfolio's. Terwijl Famke het onderwijssysteem van Suriname uitdokterde, hield Lisa zich bezig met het beschrijven van de omvang van de school. 's Avonds werden we uitgenodigd voor een gezellige barbecue bij enkele West-Vlaamse stagiaires uit de elektro-mechanicasector. Het was een hele leuke avond en we voelden ons eventjes terug in Brugge-city. 

Maandag, dinsdag, woensdag en donderdag gaven we het beste van onszelf voor ons project "Gezonde voeding", dat na de vakantie van start gaat. Aangezien de levensstijl van de kinderen op school heel ongezond is, wouden wij hier graag een project rond opstarten. 

's Ochtends begonnen we na het ontbijt met 'een stevige vergadering' over de aanpak van onze lessen. We brainstormden over onze doelen, onderwerpen, bedankingskaarten (ja hoor, het einde komt verbazend snel in zicht!),... We vlogen er onmiddellijk in! 

Terwijl Famke een prentenboek maakte over gezonde voeding, dat later de naam "Wout Wortel" kreeg, vloog Lisa tussen de schaar en de lijm om de bedankingskaartjes vorm te geven. 

De dag nadien maakten we affiches over gezonde voeding om op school op te hangen. Zo willen we de kinderen toch wat warm maken en vooral overtuigen om hun eetgedrag en levensstijl aan te passen. 

Ook veel lesvoorbereidingen passeerden de revue. Tijdens het vele werken door werden we verwend door onze toffe huisgenoot, meneer Van Nevel, die ons voorzag van een fris overgoten appelsiensapje. 

Daarnaast nemen wij zelf ook af en toe een pauze om ons lichaam fit te houden en gaan we een plonsje nemen in het zwembad bij ons in de buurt. 

Liefs,

Famke en Lisa