Here comes the sun ~ The Beatles

Wat ging het plots allemaal snel... Dinsdagmorgen stonden we vroeg op en vertrokken we met 2 volle auto's richting de luchthaven in Schiphol. Eens daar toegekomen, aten we nog samen iets met onze ouders, namen we kort afscheid (we pinkten toch wel enkele tranen weg) en stapten we, samen met onze compagnon Jonas, de gigantische ijzeren vogel van KLM tegemoet. De vlucht van bijna 9 uur duurde minder lang dan we verwacht hadden. 

We werden voortdurend bediend met drank, verschillende maaltijden en lekkere tussendoortjes (zelfs ijsjes!). Ook konden we genieten van de recentste films, nieuwste hitjes en allerlei tv-programma’s, m.a.w. de vlucht vloog zo voorbij. De mensen op het vliegtuig (meest Surinamers) waren heel vriendelijk; we werden dan ook heel snel aangesproken als stagiairs (Wat komen blanke studenten anders doen in Suriname?!).    

Om 19.20 uur zetten we de eerste voeten aan wal op Surinaamse grond en werden we al snel ‘overvallen’ door het warme, vochtige weer; heerlijk! Snel werden we geconfronteerd met de mentaliteit van de Surinamers; heel vriendelijk maar o zo traag (iets waar wij serieus aan moeten wennen!). Bij het ophalen van onze bagage, stond Raggie Slijngard (iemand die studenten begeleidt hier in Suriname) ons op te wachten, samen met zijn nichtje. Na een uurtje (wat is een uur nog als je al 9 uur op een vliegtuig hebt gezeten), rijden, stopten we nog even aan een plaatselijk supermarktje voor wat water en ontbijt voor de dag nadien en kwamen we aan in de Londenstraat 30 (Jaja, nr 30 en niet nummer 1 zoals ons werd wijsgemaakt). Na een korte rondleiding van de huisbazin pakten we de noodzakelijkste dingen uit zoals ons muskietennet (want de muggen zijn er sneller dan je denkt), pyjama, tandenborstels (na 9u vliegen is dit wel eens nodig),...

  
Na een behoorlijke nachtrust (we moesten wel even wennen aan deze nieuwe manier van slapen...) werden we gewekt door het gezang van de bovenbuurvrouw (al elke morgen gaf deze dame een concert van onder haar douche die zich precies boven onze slaapkamer bevindt-> top!) én een fluitconcert van de vogels. Na een frisse douche (hier in ons district heb je alleen maar koud water), ontbeten we en stond Raggie rond een uur of 10 met een stralende glimlach (zoals bijna alle inwoners van Suriname!) aan ons voordeurtje. Na 20 minuten op de bus kregen we een rondleiding in het centrum van Paramaribo. Terwijl regelden we wat praktische zaken; we gingen om een SIM-kaart, stopten bij een bank en huurden fietsen. Zo moesten we natuurlijk vanuit het centrum van Paramaribo thuis geraken met onze eigen stalen ros, wat een hele opdracht was. We bekeken de stadskaart (Onee, wat is Paramaribo een doolhof!) en stippelden onze route naar onze nieuwe thuis uit. Jonas werd onze gids en nam de kop. We stopten in een grote supermarkt voor wat boodschappen en na een half uurtje fietsen (met de haren in de wind en geladen als drie ezeltjes) kwamen we uiteindelijk terug aan in de Londenstraat, oef! Wat is het raar en moeilijk om onszelf in het verkeer te begeven, links fietsen is helemaal niet vanzelfsprekend!
’s Avonds deden we nog een grote kuis in de keuken (iets wat écht nodig was!) en skypeten we met onze ouders en vrienden (wat waren ze benieuwd hoe we het hier stelden). 

      

Vandaag namen we opnieuw de fiets naar het centrum om nog meer boodschappen te doen. We kookten deze middag dan ook voor de eerste keer hier in ons huisje, onze eerste zelfgemaakte maaltijd was alvast een groot succes ! ;) 

We hebben zonet onze eerste ontmoeting gehad met de andere studenten van Turnhout en Vosselaer (Raggie vertelde dat ze heel benieuwd waren naar onze komst), echt een toffe groep! Vanavond zijn we door hen al uitgenodigd om het Surinaamse nachtleven wat te leren kennen. Maar te lang blijven plakken is vanavond geen optie want morgen staan we vroeg op om onze stageschool en mentoren te ontmoeten. Wij zijn echt heel nieuwsgierig (Ook naar Jonas zijn haren die morgen door een echte Surinaamse barbier worden gekapt!) :D 

Om af te sluiten, nog enkele leuke "wist-je-datjes":

Wist je dat...

- je om de 5 min moet zwaaien tijdens het fietsen omdat de bestuurders hier voortdurend claxonneren?

- remmen aan een stuur op een fiets hier niet bestaan? Om te remmen moet je hier achteruit trappen!

- enkel stagiaires hier de fiets nemen? Voor de inwoners is het blijkbaar een te zware inspanning en veel te gevaarlijk zonder fietspaden. (Nuja, wij doen het toch!) 

- de zadels in Paramaribo hier aanvoelen als steen? (Op een stoel zitten is voor onze billen momenteel bijna onmogelijk)
- Famke tijdens haar eerste douchebeurt al meteen een ongewenste gluurder had? Jonas (creatief zoals hij is) ving hem met een Duracellverpakking. 

- 1 euro gelijk is aan ongeveer 4,4 SRD (Surinaamse dollar)?

- je van dag 1 al kunt verbranden? (In de Londenstraat verblijven alvast 3 mooie kreeftjes)

-  de Surinamers katten haten en daarom honden houden en die toch verwaarlozen? (Ze dwalen 's nachts door de straten en houden ons al blaffend wakker)

- de badkamer onze warmste plek is in ons huis? 

- de komkommers heel klein zijn maar toch grotere pitten hebben dan in België?

- Famke gisteren de koelkast heeft versierd met foto's? 

- Lisa sfeer wou brengen in huis en wij daarom kaarsen kochten? 

- Jonas onze dagelijkse dj van dienst is? 

- katten vrij rondlopen in de supermarkt? (Wat dus héél hygiënisch is!)

- het Amazonewoud er vanuit het vliegtuig uitziet als geconcentreerde broccoli?

Zoals jullie zien hebben wij het hier duidelijk naar ons zin. We staan al te popelen om deze levendige streek meer te ontdekken! 

Zonnige groetjes

Lisa & Famke