De belevenissen van Lisa en Famke in Paramaribo: maart 2014

Liefste bloggers

Hier zijn we weer met wat nieuw leesvoer! :)

Vrijdag trokken we een dagje het binnenland in. Samen met Raggie (die alweer met een lach paraat stond om ons te begeleiden) en de andere studenten bezochten we 2 schooltjes. Op die manier konden we ook eens twee andere culturen leren kennen. De eerste school die we bezochten lag in Santigron, hier zaten vooral marronkinderen (kinderen met een zwarte huidskleur) op school. We werden heel hartelijk ontvangen door het schoolhoofd en kregen wat uitleg over de werking van de school. De klasjes telden daar heel wat minder leerlingen, aangezien de school in het binnenland (nl. het kleine dorpje Santigron) gelegen is en dit deel van Suriname minder inwoners telt.

Daarnaast kwamen we heel wat te weten over de marroncultuur: Marronkinderen zijn van nature nogal hevig en de opvoeding gebeurt vaak enkel op school. In de klassen is het dus heel wat drukker.

Na een interessante rondleiding overhandigden we enkele spullen die we in België gekocht hadden en per boot lieten opsturen. De leerkrachten waren hier zeer tevreden mee en met een grote lach op ons gezicht (het deed ons veel deugd om mensen te helpen die het met heel wat minder moeten doen dan wij!)) stapten we terug op de bus.

Na een (héél) hobbelige rit op de bauxietgronden (met deze rode grondstof maakt men hier aluminium) van het dorpje Matta kwamen we aan bij een plaatselijk schooltje.

Het verschil in cultuur viel ons meteen op: in deze school zitten enkel Inheemse kinderen, ook wel Indianen (voor de BALO-studenten onder ons-> link columbus J) genoemd. Deze kinderen gedroegen zich opvallend rustig en namen een zeer beleefde houding aan. Ook aan dit schoolhoofd gaven we wat ingezameld (didactisch) materiaal dat zonder twijfel nuttig gebruikt zal worden!

Na deze interessante bezoekjes zetten we onze busrit verder richting ‘colakreek’. Geloof het of niet, maar deze kreek heeft zijn naam écht niet gestolen. De diepbruine kleur ontstaat door vallende bladeren en dit proces houdt de zuurtegraad van het water constant, waardoor het veilig zwemwater is. Het water lijkt sprekend op cola, maar vergis je niet, de smaak en geur was nergens te bespeuren. J

Na een middagje uitblazen (even bekomen van onze stage en de warmte mocht wel) en ‘colazwemmen’ trokken we in de gietende regen (ook dit is Suriname…) terug naar de Londenstraat.

Tijdens het weekend werkten we vooral voor school. We willen de school (én vooral de kinderen!) echt helpen met de rekenproblemen en daarvoor maakten we al MAB-materiaal, getalbeelden en een positietabel. Creatief zijn met de beperkte middelen die we hier hebben is dus echt wel de boodschap!

Daarnaast werkten we verder aan onze portfolio’s en genoten op zaterdagavond van een heerlijk dinertje in het Indische restaurant ‘Jawa’.

We startten onze nieuwe stageweek met een kriebelige noot. Maandagochtend werden we verrast door drie nieuwe, opdringerige en (eerlijk toegegeven) ongewenste huisgenoten. Stiekem bouwden de drie musketiers kakkerlak, kikker en salamander een klein feestje in onze keuken. Maar het feestje was van korte duur want wij schakelden onze beste vriend BOP (zie: insecticide spray) in en gaven onze drie vrienden een laatste rustplaats (zie: vuilnisbak). Amen.

Na een deugddoende nachtrust vertrokken we maandag weer met volle moed en een rugzak vol didactisch materiaal richting Simonspolder. Ook onze slaapzak mochten we niet vergeten, want op maandagavond zouden we (na het voorzien van naschoolse opvang, een heerlijke zwembeurt en bami-avond in de tuin van meneer De Vries) opnieuw een nachtje slapen in het huis van de zwager van mevrouw Dongen.

In Domburg overnachten geeft ons namelijk de mogelijkheid om ’s ochtends wat langer in dromenland te blijven en de wekker pas om 7.00 u. af te duwen i.p.v. 05.30 u. Lisa gaf deze week heel veel les in klas 6. Ze gaf o.a. een dramatische les rond oorlog, rekenlessen over kommagetallen en geldtarieven en een taalles rond stellingen. Famke gaf maandag les in klas 1 en introduceerde er een klassikaal klik-klakboek, dat anders gewoon lag te ‘koekeloeren’ in het schoolbibliotheekje… Daarnaast nam ze ook nog wat lessen in klas 5 (bv: natuuronderwijs over kringloop van voedingsstoffen) en klas 4 (bv: taal – oorzaak en gevolg) over.

Naast onze stageopdracht ‘les geven’ voelen wij echter ook nog de drang en motivatie om de school bij de staan met zorg. Deze week maakten we heel wat didactisch materiaal om in de klas én tijdens onze zorguren te gebruiken. We konden al heel wat kinderen helpen door zorg te voorzien en proberen van ons ‘zorgproject’ echt iets moois te maken, zodat we de kinderen kunnen helpen met hun rekenproblemen.

Ook mevrouw Dongen konden we deze week plezieren door het cadeau doen van een nieuwe bureaustoel en heel wat knutselmateriaalJ.

Vanavond verwelkomen wij met veel toeters en bellen de ouders van Lisa, die een weekje boven ons komen wonen. Het zal ons ongetwijfeld veel deugd doen om deze vertrouwde personen terug te zien en ook hen van dit prachtige land te laten genieten!

Surinaamse groetjes

Famke & Lisa

Ja hoor, deze hebben wij dit weekend van heel dichtbij (misschien van te dichtbij?!) bewonderd! Zet je schrap voor onze toelichting over de kleurrijke feestdag; Holi Phagwa waar we al sinds onze aankomst in Suriname naar uitkeken!

Vrijdag was het zover... gepakt en gezakt vertrokken we naar school met onze gekochte ‘Sub Holi’- t-shirt, reserve kledij en kilo’s gekleurd poeder (want voor zo’n feestje waren wij ook wel te vinden) naar de bushalte. Op school aangekomen maakten alle klassen eerst een repetitie en daarna kon het feest van start gaan. De leerlingen brachten heel wat lekkers mee, van zoet-zuur tot héél pittig (wat hier staat voor pikant). We smulden roti met kip en aardappelen, worstjes, doks (eend), ladoo (klein zoet koko’s bolletje), cheesecake,... (gelukkig hebben we hier geen weegschaal!).

De verschillende kleuren Phagwapoeder

Heerlijke roti

Nadat we elk in een klas gezellig ons buikje rond hadden gegeten met de vele Surinaamse bereidingen, was het tijd voor actie. Bijna elk kind maakte zich klaar (een witte, vuile t-shirt aantrekken was zeker nodig) om het Hindoestaans oogstfeest te vieren. Eén voor één trokken de juffen met hun kroost naar het grasplein dat vlak voor de school ligt.

Gewapend als echte soldaten (in beide handen een bus poeder) gingen ‘onze’ deugnieten ten strijde. Met onze munitie phagwapoeder waren we klaar om de kinderen te bestuiven maar al snel werden de rollen omgedraaid. We huppelden over de weide, maakten elkaar mooi kleurrijk en speelden leuke spelletjes. Het was heerlijk!

Aangekomen in de Londenstraat probeerden we al het vastgekoekte poeder van onze kleren, huid, haren (zo’n roze haren ben je sneller beu dan verwacht),... te verwijderen (het poeder zat écht overal!). Een opdracht die meer tijd in beslag nam dan voorzien (ja, voor het eerst in ons leven kropen we samen in de douche om elkaars rug te schrobben :D ).

Zondag nodigden we alle andere studenten uit in ons huisje om lekker Surinaams te eten want onze (vaste) taxichauffeur zou koken voor ons. Met open ogen én mond keken we hoe de man aan de slag ging. Maar hij kon best wel wat hulp gebruiken. We assisteerden onze Surinaamse Piet Huysentruyt door de groenten, inclusief pepers (zie: Lisa sneed de pepers en wreef daarna in haar oog ...) te snijden.

Opnieuw genoten we van heel wat lekkere en vooral pittige gerechten.

Nadat we alles eventjes hadden laten zakken, sloegen we de handen in elkaar en ruimden alles op want er stond een weekendje Domburg op het programma.
Mevrouw Dongen regelde een huis van haar zwager (schoonbroer) waarin we met z’n 13 een nachtje konden verblijven.

Samen met juf Xaviera en juf Su-Ann konden we de traditionele Holikaverbranding bijwonen in het afgelegen dorpje Domburg. Een Hindoestaans ritueel waarbij een enorme toren, gemaakt uit bamboe en opgevuld met gedroogde bladeren, op rituele wijze in brand wordt gestoken.

Om de avond af te sluiten gingen we naar de waterkant waar heel wat bewoners het feest verder zetten. Een zeer fijne avond vol met goede herinneringen!

De volgende dag mochten we mee met de twee juffen op bezoek bij Hindoestaanse families (ook collega’s van bij ons op school) om thuis het echte Phagwafeest te vieren. Bij de beide families waar we gingen, werd er uitgebreid met poeder gespeeld en werden we opnieuw helemaal volgepropt met heerlijk Hindoestaans eten. De gastvrijheid is hier immens! In de namiddag keerden we terug naar de stad Paramaribo om daar in de palmentuin en op het onafhankelijkheidsplein (voor het huis van de president) de dag al dansend af te sluiten.

Na opnieuw een flinke schrobbeurt onder de douche (Famke haar navel ziet nog steeds blauw ..) was uitrusten écht noodzakelijk! Tenslotte was het de dag nadien, dinsdag, terug werkdag en moesten we paraat staan om de kinderen te voorzien van heel wat boeiende lessen. Phagwa, het was een feest om nooit meer te vergeten!

Met nog veel slaap en (letterlijk) roze oortjes stapten we dinsdagmorgen opnieuw de schoolbus op vol leuke ideeën en uitgewerkte lessen want er stond ons weer een drukke stageweek op te wachten. Deze week ging juf Lisa een kijkje nemen hoe het eraan toegaat in de kleuterklassen en las fascinerende verhaaltjes voor aan de kinderen. Terwijl ontfermde juf Famke zich over de lessen Engels, taal en aardrijkskunde in de derde klas. Daarnaast gaf ze op de andere uren zorg aan de kinderen (want het rekenprobleem is hier echt immens).

Om even verder te gaan op het rekenprobleem waar Suriname (en dus ook onze stageschool) mee te kampen heeft... Deze week nodigden we ons schoolhoofd, mevrouw Dongen, uit bij ons thuis om enkele rekenmethodes die het getalbegrip zouden kunnen bevorderen aan haar voor te stellen. Aangezien ze zelf nog maar sinds oktober op de school werkt (ze werd door het ministerie van haar ‘goede’ school verplaatst naar onze ‘minder goede’ stageschool om ook deze naar een hoger niveau te brengen), neemt ze een heel open houding aan en is klaar voor verandering en wij willen haar daar graag bij helpen. Net als wij beseft Mevrouw Dongen heel goed dat het rekenprobleem hier echt dramatisch is. We vertelden haar over de getalbeelden, positietabel en honderdveld dat wij in België gebruiken om de leerstof visueel te ondersteunen en zo het getalbegrip te verhogen. Aangezien Mevrouw Dongen al meerdere malen in Nederland en België is geweest (O ja, zij heeft heel veel vrienden en is echt overal gekend) deden deze begrippen bij haar wel een belletje rinkelen. De meeste materialen hebben ze, enkel worden ze niet gebruikt wat wij heel jammer vinden en uiteraard nadelig is voor de toekomst van de kinderen. Hoe kan je leren optellen en aftrekken tot honderd zonder honderdveld? Hoe kunnen de optellingen en aftrekkingen tot 10 geautomatiseerd worden zonder getalbeelden? Hoe kunnen kinderen inzicht krijgen in de tiendeligheid van ons talstelsel zonder gebruik te maken van de posititietabel en MAB- materiaal? Onze schoolleider begreep meteen waar we naartoe wilden en was dus meteen enthousiast toen we vertelden dat we hier echt uitgebreid werk van willen maken. We stelden voor om ons toe te spitsen op de lagere klassen (want daar start het allemaal...) en deze didactische middelen daar te introduceren, als de juffen van de klassen hiervoor openstaan tenminste... Als we de kinderen op lange termijn willen helpen, is het natuurlijk noodzakelijk dat ons geleverde werk na ons vertrek nog wordt verdergezet. Daarom zullen we deze week met de juffen rond de tafel gaan zitten om hen het belang én de voordelen van deze rekenmethodes uit te leggen. Willen we dat dit project slaagt, dan moeten alle leerkrachten gemotiveerd zijn om deze vernieuwingen door te drijven en aan te houden. Hopelijk kunnen we ze overtuigen want sommige leerkrachten zijn hier soms liever lui dan moe...
We gaan verder met een positieve noot: de stage verloopt voor ons beiden heel vlot en gelukkig geeft onze schoolleider ons de kans om van alle leerjaren ‘iets te proeven’. We staan elke dag met veel enthousiasme voor de klas en het is voor ons heel leerrijk om zelf wat bij te leren over de aanbreng van Engels, de geschiedenis, aardrijkskunde en natuur in Suriname.

Woensdagavond bezochten we samen met de stagiaires van Vorselaar een weeshuis in Paramaribo. De leider van dit weeshuis (de man verblijft er continue en zorgt voor de kinderen als een echte vader) legde ons de werking van zijn kindertehuis uit. Hij gaf ons een rondleiding, liet ons vragen stellen en besprak de huisregels en de problemen waarmee deze kinderen te maken krijgen in hun leven. In het weeshuis verblijven zo’n 15 jongens (enkel jongens) en elk van hen gaat naar school.

Sommige kinderen hebben echt zware gedragsproblemen of werden verstoten door hun ouders en het was echt wonderbaarlijk om de man te horen uitleggen hoe hij daarmee omgaat en hen probeert te veranderen. Met een kleine bijdrage van de ouders (niet elke ouder betaalt) zorgt hij voor de kinderen. Hier werden we even stil van... dit was een bezoek dat wij niet snel zullen vergeten.

Om deze blog af te sluiten, laten we jullie nog even genieten van enkele prachtige sfeerbeelden.