My heart is beating like a jungledrum! ~ Emiliana Torrini

Hopelijk bezorgt de titel van onze blog opnieuw voor een tropische sfeer in alle woonkamers die jullie in de gepaste stemming brengt voor ons volgend blogbericht J.

Vrijdag stond er een belangrijke administratieve taak op het programma: ons visum verlengen. Omdat we (sorry voor de thuisblijvers ..) nog niet van plan zijn om een maand vroeger naar huis terug te keren, namen we een dag ‘vrijaf’ op school en vertrokken richting de dienst vreemdelingenzaken van Suriname. Na een halfuurtje zware fysieke arbeid (fietsen is hier écht niet te onderschatten!) werden we ‘warm’ (deze vrouw was duidelijk met het verkeerde been uit bed gestapt) onthaald door de bediende. In ruil voor ons internationaal paspoort en vliegticket werd ons een plaatsje aangeboden in de overvolle wachtzaal. Omringd door heel wat mensen die samen alle nationaliteiten van de wereld leken te vertegenwoordigen, werd ons geduld zwaar op de proef gesteld. (En mensen die ons goed kennen, weten ongetwijfeld dat ‘geduld hebben’ voor deze twee jongedames niet altijd makkelijk is J.) Na een halfuurtje plafondstaren, weerklonken onze namen door de zaal en mochten we ons visum opnieuw gaan afhalen. Na deze verlossende woorden sprongen we vol enthousiasme (Suriname tot 17 mei: check!) op onze fiets en reden op een rustig tempo (lees: Surinaamse mentaliteit) terug naar de Londenstraat. Thuis aangekomen, besloten we dat er wel eens hard gewerkt mocht worden. Lessen voorbereiden en portfolio’s aanvullen stonden bovenaan op onze to-do list. Na een heerlijk avondmaal gingen we vroeg slapen om ’s ochtends fris en monter op de bus te kunnen stappen richting . .  Brownsberg..

Na het ophalen van de andere studenten uit de Koffielaan en Lewensteinstraat kon onze trip naar het schitterend natuurpark Brownsberg van start gaan. Met twee koelboxen vol eten en drinken op de achterbank en een bus vol enthousiaste studenten drukte onze buschauffeur zijn gaspedaal in en vertrok richting district Brokopondo. Voor we naar de berg reden, brachten we eerst nog een bezoek aan de stuwdam van Brokopondo. Daar konden we genieten van een prachtig uitzicht! 

Uitzicht op Surinamerivier

Stuwdam aan het Brokopondomeer

 Vervolgens zetten we onze trip verder. Na een hobbelige en vooral steile rit (de afgronden naast ons zorgden voor een spannende climax) betraden we ons terras (op een hoogte van 500m!) en werden we even stil van het magnifiek panorama dat we voorgeschoteld kregen.

Dan was het tijd voor actie! We trokken ons bergschoenen aan, stopten onze rugzak vol proviand en muskietenspray en vertrokken samen met onze gids . . into the wild! Wij waren klaar voor het tropisch regenwoud. We werden meteen omvergeblazen door de prachtige natuur. En dit kunnen jullie wel heel letterlijk interpreteren . . .

                    

een aapje

'kleine' sprinkhaan

een pijlgifkikker

Na een pittige tocht van drie uur (!) naar beneden, kruipend over omliggende boomstammen, ploeterend door het slijk en afdalend op handen en voeten, kwamen we uiteindelijk pompaf aan bij een kreek, die middenin een paradijs leek te liggen. Onze Ranger, Renée, wist duidelijk waar hij mee bezig was. Een verfrissing was op dat moment écht wel welkom! We twijfelden dan ook geen seconde om met een sierlijke plons in het water te springen en ons actrices uit de film ‘blue lagoon’ te wanen. Za-lig!

                

   

  

Logica is echter een begrip dat hier in Suriname ook aanwezig is: als je een berg afdaalt, moet je die natuurlijk ook weer zien op te komen. Hier begon de conditietest pas echt! Het heeft ons veel zweet (het bloed en de tranen mochten we gelukkig achterwege laten J) gekost, maar na de zware klim kwamen we moe (maar méér dan voldaan) aan bij onze bungalow. Na een frisse douche gingen we met de hele groep naar een plaatselijk restaurantje waar heerlijke Surinaamse specialiteiten ons lieten watertanden: de bami, nasi, gerookte kip, baka-bana en kousenband gingen erg vlotjes binnen. ’s Avonds genoten we nog van een gezellig kampvuur en na een grondige check-up in de slaapkamer (want we wilden vannacht immers niet gewekt worden door een tarantula) gingen we slapen met op de achtergrond het rustgevend geluid van … brulapen. J

Na een korte en kille nacht (door de hoogte kan het daar ’s nachts behoorlijk koud worden) konden we genieten van een prachtige zonsopgang en een stevig ontbijt.

Na heel wat stretchmanoeuvres (hoe kan een mens zo stijf zijn?!) trokken we opnieuw onze ‘adventure-outfit’ aan, want vandaag stonden de wandelingen naar de Leoval en de Ireneval op het programma. Na heel wat steile afdalingen (onze bilspieren werden weer zwaar op de proef gesteld) kwamen we aan bij de watervallen en werd ons meteen duidelijk waarom we dit natuurpark écht moesten gezien hebben. Brownsberg blinkt van de schoonheid. Douchend onder de kletterende watervallen, omgeven door kleurrijke bloemen, diepgroene varens, felblauwe vlinders en machtige bomen lijkt het echt alsof je in het paradijs bent.

  

                 


Na deze prachtige afsluiter moesten we (na een klein middagmaal en een korte middagrust) dit adembenemend stukje Amazonewoud achterlaten en terug naar huis vertrekken. We besloten om vroeg naar bed te gaan, want deze week zou er eentje worden om niet snel te vergeten: onze eerste keer zelf lesgeven J!

Maandag gaf Famke les in klas 6 en Lisa was te vinden in klas 3. We hadden onze lessen goed voorbereid, besloten om veel positief te bevestigen en voldoende aanschouwelijk materiaal te gebruiken. We gaven allebei het beste van onszelf en dat werd beloond met goede evaluatie-verslagen. Op dinsdag besloten we om met ons drietjes te helpen tijdens de naschoolse opvang, die ook in het schooltje plaatsvindt.

Na het gezellig samen eten met de kinderen van het 1^e en 2^e leerjaar die in klas 3 verzamelden, stond er studie en huiswerk op het programma. Famke nam het 2^e leerjaar voor haar rekening  dus besloot Lisa haar te focussen op de kinderen van het 1^e leerjaar. De juffen van de naschoolse opvang stonden met open mond toe te kijken hoe we met de kinderen bezig waren. Dit was het ideale moment om leerlingen die het iets moeilijker hebben te voorzien van een herhaalde instructie. We maakten gebruik van materialen die we vonden in het magazijn zoals een honderdveld (dit lag er gewoon en wordt totaal niet gebruikt?!) en probeerden op die manier de leerinhoud inzichtelijk voor te stellen. De kinderen van het 1^e leerjaar konden dankzij Lisa op een motiverende manier kennismaken met de splitshuisjes.

Javaanse zoutsoep

Tot slot speelden we nog enkele leuke spelletjes met de kinderen. Met veel voldoening kwamen we met een ‘home sweet home’- gevoel thuis rond een uur of 5 in de Londenstraat. Van een drukke en lange dag gesproken! Ook woensdag en donderdag stond wij opnieuw actief voor de klas. Het aanpassen aan de mentaliteit van de kinderen, leerkrachten en ouders is niet altijd even gemakkelijk maar we zijn zeer flexibel en doen ons uiterste best.

Naast onze schoolse activiteiten staan ook de huishoudelijke taken ons elke week weer op te wachten. Koken, wassen, poetsen, boodschappen doen . . . het hoort er allemaal bij wanneer je voor jezelf moet zorgen. En ook dat lukt ons aardig J. 

Zoals je kunt lezen, hebben we het hier nog steeds erg naar ons zin! 

Nog enkele wist-je-datjes om jullie kennis over Suriname te verrijken:

Wist je dat…

- rode verkeerslichten hier aftellen (en je dus tot op de seconde weet hoe lang je nog moet wachten)?

- men hier in Suriname niet aan recycleren doet? We al het vuilnis (glas, PMD, huisvuil, ..) gewoon in eenzelfde zak mogen gooien?

- het woord ‘oefeningen’ net hetzelfde is als het woord ‘sommen’ (sommen zijn bij ons toch enkel opteloefeningen?)?

- we voor de eerste keer koud hebben gehad (een warme trui op Brownsberg was echt wel een must!)?

- een paraplu zowel tegen de regen als tegen de zon gebruikt wordt ( de Surinamers lopen er dus voortdurend mee in de hand)?

- het eten op school niet echt gezond is en de kinderen al van ’s ochtends vroeg warm eten (de ‘tantes’ die tijdens de pauzes eten verkopen lijken alleen vettige voeding te kennen ..)?

- hagedissen en salamanders zelfs tussen de kleinste gaatjes kunnen kruipen?

- Jonas al twee maal naar de tekenacademie is geweest en wij heel fier zijn op hem?

- papieren zakdoekjes in de was alles kunnen verpesten?

- om 05.30 u opstaan écht heel lastig is? We soms nog slapend op de fiets kruipen?

- mannen stoer willen doen door hun muziek in de auto erg luid te zetten (lees: johnnygedrag)?

- wij niet meer kunnen leven zonder loempiasaus? Dit ons dagelijks sausje is bij élk gerecht?

Heel veel groetjes

Famke en Lisa