Ja hoor,
deze hebben wij dit weekend van heel dichtbij (misschien van te dichtbij?!)
bewonderd! Zet je schrap voor onze toelichting over de kleurrijke feestdag;
Holi Phagwa waar we al sinds onze aankomst in Suriname naar uitkeken!
Vrijdag was
het zover... gepakt en gezakt vertrokken we naar school met onze gekochte ‘Sub
Holi’- t-shirt, reserve kledij en kilo’s gekleurd poeder (want voor zo’n
feestje waren wij ook wel te vinden) naar de bushalte. Op school aangekomen
maakten alle klassen eerst een repetitie en daarna kon het feest van start
gaan. De leerlingen brachten heel wat lekkers mee, van zoet-zuur tot héél
pittig (wat hier staat voor pikant). We smulden roti met kip en aardappelen,
worstjes, doks (eend), ladoo (klein zoet koko’s bolletje), cheesecake,...
(gelukkig hebben we hier geen weegschaal!).
De verschillende kleuren Phagwapoeder |
Heerlijke roti |
Nadat we elk in een klas gezellig
ons buikje rond hadden gegeten met de vele Surinaamse bereidingen, was het tijd
voor actie. Bijna elk kind maakte zich klaar (een witte, vuile t-shirt aantrekken
was zeker nodig) om het Hindoestaans oogstfeest te vieren. Eén voor één trokken
de juffen met hun kroost naar het grasplein dat vlak voor de school ligt.
Gewapend als echte soldaten (in beide handen een bus poeder) gingen ‘onze’ deugnieten
ten strijde. Met onze munitie phagwapoeder waren we klaar om de kinderen te bestuiven
maar al snel werden de rollen omgedraaid. We huppelden over de weide, maakten
elkaar mooi kleurrijk en speelden leuke spelletjes. Het was heerlijk!
![](https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn1/t1.0-9/p417x417/1969228_10152255198673011_1841505501_n.jpg)
Aangekomen in de Londenstraat probeerden we al het vastgekoekte poeder van onze
kleren, huid, haren (zo’n roze haren ben je sneller beu dan verwacht),... te
verwijderen (het poeder zat écht overal!). Een opdracht die meer tijd in beslag
nam dan voorzien (ja, voor het eerst in ons leven kropen we samen in de douche om elkaars rug te schrobben :D ).
Zondag nodigden we alle andere studenten uit in ons huisje om lekker Surinaams
te eten want onze (vaste) taxichauffeur zou koken voor ons. Met open ogen én
mond keken we hoe de man aan de slag ging. Maar hij kon best wel wat hulp
gebruiken. We assisteerden onze Surinaamse Piet Huysentruyt door de groenten, inclusief pepers (zie: Lisa sneed de pepers en wreef daarna in haar oog ...) te snijden.
Opnieuw genoten we van heel wat lekkere en vooral pittige gerechten.
Nadat we alles eventjes hadden laten zakken, sloegen we de handen in elkaar en ruimden alles op want er stond een weekendje Domburg op het programma.
Mevrouw Dongen regelde een huis van haar zwager (schoonbroer) waarin we met z’n 13 een nachtje konden verblijven.
Samen met juf Xaviera en juf Su-Ann konden we de traditionele Holikaverbranding bijwonen in het afgelegen dorpje Domburg. Een Hindoestaans ritueel waarbij een enorme toren, gemaakt uit bamboe en opgevuld met gedroogde bladeren, op rituele wijze in brand wordt gestoken.
Om de avond af te sluiten gingen we naar de waterkant waar heel wat bewoners het feest verder zetten. Een zeer fijne avond vol met goede herinneringen!
De volgende
dag mochten we mee met de twee juffen op bezoek bij Hindoestaanse families (ook
collega’s van bij ons op school) om thuis het echte Phagwafeest te vieren. Bij
de beide families waar we gingen, werd er uitgebreid met poeder gespeeld en
werden we opnieuw helemaal volgepropt met heerlijk Hindoestaans eten. De
gastvrijheid is hier immens! In de namiddag keerden we terug naar de stad
Paramaribo om daar in de palmentuin en op het onafhankelijkheidsplein (voor het
huis van de president) de dag al dansend af te sluiten.
Na opnieuw een flinke schrobbeurt onder de douche (Famke haar navel ziet nog steeds blauw ..) was uitrusten écht noodzakelijk! Tenslotte was het de dag nadien, dinsdag, terug werkdag en moesten we paraat staan om de kinderen te voorzien van heel wat boeiende lessen. Phagwa, het was een feest om nooit meer te vergeten!
Na opnieuw een flinke schrobbeurt onder de douche (Famke haar navel ziet nog steeds blauw ..) was uitrusten écht noodzakelijk! Tenslotte was het de dag nadien, dinsdag, terug werkdag en moesten we paraat staan om de kinderen te voorzien van heel wat boeiende lessen. Phagwa, het was een feest om nooit meer te vergeten!
Met nog veel
slaap en (letterlijk) roze oortjes stapten we dinsdagmorgen opnieuw de
schoolbus op vol leuke ideeën en uitgewerkte lessen want er stond ons weer een
drukke stageweek op te wachten. Deze week ging juf Lisa een kijkje nemen hoe het eraan toegaat in de kleuterklassen en
las fascinerende verhaaltjes voor aan de kinderen. Terwijl ontfermde juf Famke zich
over de lessen Engels, taal en aardrijkskunde in de derde klas. Daarnaast gaf
ze op de andere uren zorg aan de kinderen (want het rekenprobleem is hier echt
immens).
Om even verder te gaan op het rekenprobleem waar Suriname (en dus ook onze stageschool) mee te kampen heeft... Deze week nodigden we ons schoolhoofd, mevrouw Dongen, uit bij ons thuis om enkele rekenmethodes die het getalbegrip zouden kunnen bevorderen aan haar voor te stellen. Aangezien ze zelf nog maar sinds oktober op de school werkt (ze werd door het ministerie van haar ‘goede’ school verplaatst naar onze ‘minder goede’ stageschool om ook deze naar een hoger niveau te brengen), neemt ze een heel open houding aan en is klaar voor verandering en wij willen haar daar graag bij helpen. Net als wij beseft Mevrouw Dongen heel goed dat het rekenprobleem hier echt dramatisch is. We vertelden haar over de getalbeelden, positietabel en honderdveld dat wij in België gebruiken om de leerstof visueel te ondersteunen en zo het getalbegrip te verhogen. Aangezien Mevrouw Dongen al meerdere malen in Nederland en België is geweest (O ja, zij heeft heel veel vrienden en is echt overal gekend) deden deze begrippen bij haar wel een belletje rinkelen. De meeste materialen hebben ze, enkel worden ze niet gebruikt wat wij heel jammer vinden en uiteraard nadelig is voor de toekomst van de kinderen. Hoe kan je leren optellen en aftrekken tot honderd zonder honderdveld? Hoe kunnen de optellingen en aftrekkingen tot 10 geautomatiseerd worden zonder getalbeelden? Hoe kunnen kinderen inzicht krijgen in de tiendeligheid van ons talstelsel zonder gebruik te maken van de posititietabel en MAB- materiaal? Onze schoolleider begreep meteen waar we naartoe wilden en was dus meteen enthousiast toen we vertelden dat we hier echt uitgebreid werk van willen maken. We stelden voor om ons toe te spitsen op de lagere klassen (want daar start het allemaal...) en deze didactische middelen daar te introduceren, als de juffen van de klassen hiervoor openstaan tenminste... Als we de kinderen op lange termijn willen helpen, is het natuurlijk noodzakelijk dat ons geleverde werk na ons vertrek nog wordt verdergezet. Daarom zullen we deze week met de juffen rond de tafel gaan zitten om hen het belang én de voordelen van deze rekenmethodes uit te leggen. Willen we dat dit project slaagt, dan moeten alle leerkrachten gemotiveerd zijn om deze vernieuwingen door te drijven en aan te houden. Hopelijk kunnen we ze overtuigen want sommige leerkrachten zijn hier soms liever lui dan moe...
We gaan verder met een positieve noot: de stage verloopt voor ons beiden heel vlot en gelukkig geeft onze schoolleider ons de kans om van alle leerjaren ‘iets te proeven’. We staan elke dag met veel enthousiasme voor de klas en het is voor ons heel leerrijk om zelf wat bij te leren over de aanbreng van Engels, de geschiedenis, aardrijkskunde en natuur in Suriname.
Om even verder te gaan op het rekenprobleem waar Suriname (en dus ook onze stageschool) mee te kampen heeft... Deze week nodigden we ons schoolhoofd, mevrouw Dongen, uit bij ons thuis om enkele rekenmethodes die het getalbegrip zouden kunnen bevorderen aan haar voor te stellen. Aangezien ze zelf nog maar sinds oktober op de school werkt (ze werd door het ministerie van haar ‘goede’ school verplaatst naar onze ‘minder goede’ stageschool om ook deze naar een hoger niveau te brengen), neemt ze een heel open houding aan en is klaar voor verandering en wij willen haar daar graag bij helpen. Net als wij beseft Mevrouw Dongen heel goed dat het rekenprobleem hier echt dramatisch is. We vertelden haar over de getalbeelden, positietabel en honderdveld dat wij in België gebruiken om de leerstof visueel te ondersteunen en zo het getalbegrip te verhogen. Aangezien Mevrouw Dongen al meerdere malen in Nederland en België is geweest (O ja, zij heeft heel veel vrienden en is echt overal gekend) deden deze begrippen bij haar wel een belletje rinkelen. De meeste materialen hebben ze, enkel worden ze niet gebruikt wat wij heel jammer vinden en uiteraard nadelig is voor de toekomst van de kinderen. Hoe kan je leren optellen en aftrekken tot honderd zonder honderdveld? Hoe kunnen de optellingen en aftrekkingen tot 10 geautomatiseerd worden zonder getalbeelden? Hoe kunnen kinderen inzicht krijgen in de tiendeligheid van ons talstelsel zonder gebruik te maken van de posititietabel en MAB- materiaal? Onze schoolleider begreep meteen waar we naartoe wilden en was dus meteen enthousiast toen we vertelden dat we hier echt uitgebreid werk van willen maken. We stelden voor om ons toe te spitsen op de lagere klassen (want daar start het allemaal...) en deze didactische middelen daar te introduceren, als de juffen van de klassen hiervoor openstaan tenminste... Als we de kinderen op lange termijn willen helpen, is het natuurlijk noodzakelijk dat ons geleverde werk na ons vertrek nog wordt verdergezet. Daarom zullen we deze week met de juffen rond de tafel gaan zitten om hen het belang én de voordelen van deze rekenmethodes uit te leggen. Willen we dat dit project slaagt, dan moeten alle leerkrachten gemotiveerd zijn om deze vernieuwingen door te drijven en aan te houden. Hopelijk kunnen we ze overtuigen want sommige leerkrachten zijn hier soms liever lui dan moe...
We gaan verder met een positieve noot: de stage verloopt voor ons beiden heel vlot en gelukkig geeft onze schoolleider ons de kans om van alle leerjaren ‘iets te proeven’. We staan elke dag met veel enthousiasme voor de klas en het is voor ons heel leerrijk om zelf wat bij te leren over de aanbreng van Engels, de geschiedenis, aardrijkskunde en natuur in Suriname.
Woensdagavond bezochten we samen met de stagiaires van Vorselaar een weeshuis in Paramaribo. De leider van dit weeshuis (de man verblijft er continue en zorgt voor de kinderen als een echte vader) legde ons de werking van zijn kindertehuis uit. Hij gaf ons een rondleiding, liet ons vragen stellen en besprak de huisregels en de problemen waarmee deze kinderen te maken krijgen in hun leven. In het weeshuis verblijven zo’n 15 jongens (enkel jongens) en elk van hen gaat naar school.
Sommige kinderen hebben echt zware gedragsproblemen of werden verstoten door hun ouders en het was echt wonderbaarlijk om de man te horen uitleggen hoe hij daarmee omgaat en hen probeert te veranderen. Met een kleine bijdrage van de ouders (niet elke ouder betaalt) zorgt hij voor de kinderen. Hier werden we even stil van... dit was een bezoek dat wij niet snel zullen vergeten.
Schedel van een hond (?) gevonden in de tuin in Domburg |
In de prachtige tuin van Meneer De Fries |
![](https://scontent-b-mia.xx.fbcdn.net/hphotos-frc3/l/t1.0-9/1975000_10152263721183011_1390553447_n.jpg)
Veel liefs,
Famke & Lisa
hey Lisa en Co,
BeantwoordenVerwijderenwat een kleurenfestival!!! voor jullie is dit een dit een ervaring die jullie nooit zullen vergeten, maar ook bij de mensen daar zullen jullie bijblijven, het is zo leuk dat er met zoveel energie en plezier leerstof en ervaringen doorgegeven worden. GENIET en amuseer jullie!!!!
gr Danny en Martine