... Omdat we dit weekend heel wat zeeschildpadden (yes!) en
regen (pff...) zagen.
Zaterdagmorgen om 7.15 uur stapten we met z’n allen met
kleine oogjes mààr vol spanning en nieuwsgierigheid op de bus, onze lange tocht
richting Galibi kon van start gaan.
Na een busrit van 2 uur kwamen we aan in het dorpje Albina.
Vrolijk stapten we in het bootje want wie wil nu niet een drie uur lange vaartocht in de zon hebben?!
Al snel leek onze boottocht best lang en uitzichtloos; de wolken bedorven de pret (en namen de warmte weg), de regen kwam ook meerdere malen goeiedag zeggen en om dan nog te zwijgen over het zeewater dat onze boot invloog door het tegenin varen van de golven (een overdekte boot? Neen hoor, niet aanwezig!). Gelukkig zagen we door ons goed humeur en Jonas, de moppentapper aan boord, toch sneller dan gedacht het prachtige natuurreservaat Galibi! Het uitzicht deed ons denken aan de verblijfplaats van de leden van expeditie robinson, onbeschrijfelijk!
We besloten meteen het tropische strand te ontdekken en gingen samen wandelen. Het prachtige uitzicht en het besef dat wat verder aan de horizon onze familie, vrienden en geliefden op ons wachten, deden ons toch even slikken.
We sloten onze eerste dag af met heerlijke hotdogs verzorgd door de studenten uit de Lewensteinstraat. Al snel kropen we in ons fantastisch stapelbed want om twaalf uur (middernacht natuurlijk) werden we verwacht op het strand omdat het dan opnieuw vloed werd (enkel bij dit getij komen de zeeschildpadden aan wal). Onze zoekactie naar de groene zeeschildpadden (deze soort nest op Galibi het meest dus de kans was groot dat we deze tegenkwamen) kon beginnen. Met een regenjas aan (O ja, het regende nog steeds), een lamp in de hand of op het hoofd en ons fototoestel verscholen, stapten we met de hele groep het strand af. Al snel kwamen we heel wat sporen tegen en konden we verschillende gravende zeeschildpadden spotten. Versteld stonden we te kijken hoe zo’n magnifiek prachtig, groot dier zichzelf ‘voorttrekt/ sleept’ op het strand, een uur zowel met zijn voorpoten als achterpoten ligt te graven om een gat/nest in de grond van 60 cm diep te bekomen, een 130 – tal eieren legt en daarna nog een uur erover doet om dit nest terug dicht te maken én daarbij nog eens een schijnnest maakt voor de vijanden! Ongelooflijk! Daarnaast nesten alle zeeschildpadden op het strand waar ze zelf geboren zijn dus de zeeschildpadden die wij gespot hebben, zijn allemaal op het strand in Galibi geboren. Gek als je weet dat zo’n schildpad al de hele Atlantische oceaan (van de Canadeese kust, tot de Europese en Afrikaanse kust) rond gezwommen heeft, toch vinden ze hun weg steeds terug naar hun geboorteplaats.
Na zo’n twee uur keerden we terug en kropen we terug onder de ‘wol’ want om 6 uur stonden wij alweer paraat om zeeschildpadden te spotten. Al snel werden we geroepen door Raggie en zijn kompanen dat er nog een zeeschildpad zijn nest aan het dichtmaken was. Doordat de zon opkwam en het stilaan licht begon te worden, konden wij hiervan makkelijker en betere foto’s nemen. Het was onbeschrijflijk om te zien hoe het grote dier zijn baan terug maakte naar het strand, verdween in het water en nog voor de laatste keer zijn kop boven water stak om een grote hap zuurstof te nemen.
Na deze stevige ochtendwandeling en de vele foto’s die we namen (de zeeschildpad was met veel plezier ons model op het strand = 'catwalk') verlangde onze buik naar een groot ontbijt. Overdag vulden we onze agenda naar keuze op. We lazen roddelblaadjes, deelden onze stage-ervaringen uit België met andere studenten, zonnebaden wat (de zon was er het volle half uur, voor de rest zagen wij enkel regen... Moet kunnen in een tropisch land!), gingen we wandelen en ontdekten we de natuur,... Rond een uur of 5 begaven we ons naar de kookpotten want deze avond stond de Londenstraat (wij dus :D) in voor het avondmaal, lekkere spaghetti. We genoten er samen van aan onze kingsize tafel!
Na een busrit van 2 uur kwamen we aan in het dorpje Albina.
In de drukte
parkeerde de bus zich op de dijk en versleepten we alle bagage (wij moesten ons
ook voorzien van eten) van de bus naar de bootjes want Galibi is enkel per boot
bereikbaar (wat had je anders gedacht :D).
Vrolijk stapten we in het bootje want wie wil nu niet een drie uur lange vaartocht in de zon hebben?!
Al snel leek onze boottocht best lang en uitzichtloos; de wolken bedorven de pret (en namen de warmte weg), de regen kwam ook meerdere malen goeiedag zeggen en om dan nog te zwijgen over het zeewater dat onze boot invloog door het tegenin varen van de golven (een overdekte boot? Neen hoor, niet aanwezig!). Gelukkig zagen we door ons goed humeur en Jonas, de moppentapper aan boord, toch sneller dan gedacht het prachtige natuurreservaat Galibi! Het uitzicht deed ons denken aan de verblijfplaats van de leden van expeditie robinson, onbeschrijfelijk!
We besloten meteen het tropische strand te ontdekken en gingen samen wandelen. Het prachtige uitzicht en het besef dat wat verder aan de horizon onze familie, vrienden en geliefden op ons wachten, deden ons toch even slikken.
We sloten onze eerste dag af met heerlijke hotdogs verzorgd door de studenten uit de Lewensteinstraat. Al snel kropen we in ons fantastisch stapelbed want om twaalf uur (middernacht natuurlijk) werden we verwacht op het strand omdat het dan opnieuw vloed werd (enkel bij dit getij komen de zeeschildpadden aan wal). Onze zoekactie naar de groene zeeschildpadden (deze soort nest op Galibi het meest dus de kans was groot dat we deze tegenkwamen) kon beginnen. Met een regenjas aan (O ja, het regende nog steeds), een lamp in de hand of op het hoofd en ons fototoestel verscholen, stapten we met de hele groep het strand af. Al snel kwamen we heel wat sporen tegen en konden we verschillende gravende zeeschildpadden spotten. Versteld stonden we te kijken hoe zo’n magnifiek prachtig, groot dier zichzelf ‘voorttrekt/ sleept’ op het strand, een uur zowel met zijn voorpoten als achterpoten ligt te graven om een gat/nest in de grond van 60 cm diep te bekomen, een 130 – tal eieren legt en daarna nog een uur erover doet om dit nest terug dicht te maken én daarbij nog eens een schijnnest maakt voor de vijanden! Ongelooflijk! Daarnaast nesten alle zeeschildpadden op het strand waar ze zelf geboren zijn dus de zeeschildpadden die wij gespot hebben, zijn allemaal op het strand in Galibi geboren. Gek als je weet dat zo’n schildpad al de hele Atlantische oceaan (van de Canadeese kust, tot de Europese en Afrikaanse kust) rond gezwommen heeft, toch vinden ze hun weg steeds terug naar hun geboorteplaats.
Na zo’n twee uur keerden we terug en kropen we terug onder de ‘wol’ want om 6 uur stonden wij alweer paraat om zeeschildpadden te spotten. Al snel werden we geroepen door Raggie en zijn kompanen dat er nog een zeeschildpad zijn nest aan het dichtmaken was. Doordat de zon opkwam en het stilaan licht begon te worden, konden wij hiervan makkelijker en betere foto’s nemen. Het was onbeschrijflijk om te zien hoe het grote dier zijn baan terug maakte naar het strand, verdween in het water en nog voor de laatste keer zijn kop boven water stak om een grote hap zuurstof te nemen.
Na deze stevige ochtendwandeling en de vele foto’s die we namen (de zeeschildpad was met veel plezier ons model op het strand = 'catwalk') verlangde onze buik naar een groot ontbijt. Overdag vulden we onze agenda naar keuze op. We lazen roddelblaadjes, deelden onze stage-ervaringen uit België met andere studenten, zonnebaden wat (de zon was er het volle half uur, voor de rest zagen wij enkel regen... Moet kunnen in een tropisch land!), gingen we wandelen en ontdekten we de natuur,... Rond een uur of 5 begaven we ons naar de kookpotten want deze avond stond de Londenstraat (wij dus :D) in voor het avondmaal, lekkere spaghetti. We genoten er samen van aan onze kingsize tafel!
De volgende nacht hielden we schilpadden spotten voor bekeken.
Vroeger dan onze wekker werden we gewekt door een grote storm. Niemand zag het
zitten om op te staan en ook onze begeleider kwam niet opdagen. ’s Morgens liepen
we wel snel nog eens de kuststrook af maar ook de zeeschildpadden leggen hun
eieren blijkbaar bij een iets rustiger weertje.
Maar in dit natuurreservaat waren niet enkel de prachtige zeeschildpadden te zien maar ook de wonderbaarlijke tarantula (In België wel gekend met de naam; vogelspin). Al snel had dit 8-potige dier heel wat bekijks en stond deze al snel in de spotlight (je zou voor minder met zo'n mooie, harige, niet- akelige vacht).
Om half 9 vertrokken we opnieuw met de boot en maakten we een tussenstop in het dorpje van Galibi dat op onze terugweg lag. Daar bezochten we een souvenirwinkeltje en klopten we aan bij een bewoner die leuke, tamme aapjes had als huisdier (jammer dat we dit niet in onze valies kunnen meenemen...).
Maar in dit natuurreservaat waren niet enkel de prachtige zeeschildpadden te zien maar ook de wonderbaarlijke tarantula (In België wel gekend met de naam; vogelspin). Al snel had dit 8-potige dier heel wat bekijks en stond deze al snel in de spotlight (je zou voor minder met zo'n mooie, harige, niet- akelige vacht).
Om half 9 vertrokken we opnieuw met de boot en maakten we een tussenstop in het dorpje van Galibi dat op onze terugweg lag. Daar bezochten we een souvenirwinkeltje en klopten we aan bij een bewoner die leuke, tamme aapjes had als huisdier (jammer dat we dit niet in onze valies kunnen meenemen...).
Na een lange terugrit aangekomen in Paramaribo, aten we nog samen met onze groep heerlijk Indonesisch om het mooie weekend af te sluiten. We maakten het niet laat want de dag nadien stond er opnieuw een drukke stagedag op het programma. Aangekomen op school, installeerden we ons onmiddellijk om er terug in te vliegen. De uitdaging, gedrevenheid en wil blijft er elke dag opnieuw om er voor de zwakkere kinderen te zijn en hen iets bij te brengen!
Aangezien de paasvakantie in Suriname begint op witte donderdag, hadden wij deze week maar 3 stagedagen. De vakantiesfeer was al duidelijk op de school aanwezig. Wat op onze planning stond deze week, hebben we niet allemaal kunnen uitvoeren maar we hebben wel heel wat andere interessante zaken mogen bijwonen. Mevrouw Dongen stond erop dat we haar vergezelden bij de cijferbesprekingen per klas. Tijdens dit overleg worden de leerlingen besproken die een voldoende of onvoldoende krijgen voor het 2e kwartaal.
Daarnaast konden wij dinsdag ook elk in een klas de oudermorgen meemaken. Zo ging Famke in klas 4 het oudercontact bijwonen en Lisa in klas 3. Het gesprek gaat slechts over het bespreken van de punten en het gedrag in de klas. De oorzaken en gevolg van het gedrag, eventuele thuissituatie, het leergedrag, de gevolgen van de cijfers,... komt vaak niet ter sprake (wat in onze ogen het belangrijkste is: zoeken naar een oplossing!). Op woensdag reikten de juffen de rapporten uit en was de school om 10 uur al uit; van lesgeven kwam er dus niet veel meer in huis... We sloten de werkdag af met een leuke babbel in het kantoor van ons schoolhoofd in het bijzijn van alle juffen. Zo prikten we meteen een dag in de Paasvakantie voor een uitstap naar Overbridge met alle collega's!
Wij willen jullie nog even laten meegenieten van enkele sfeerbeelden die wij dit weekend door onze ogen konden bewonderen...
 |
| De gekende cashewnoten met de vrucht |
 |
| Een geraamte van een vis |
 |
| Delicatesse in Suriname: gedroogde visblazen |
 |
| de tarantula |
 |
Bewoners die vis rookten (duur; 3 dagen)    
Life is a journey with problems to solve, lessons to learn, but most of all, experiences to enjoy!
|
Heel veel groetjes!
Famke en Lisa
Hoi Dames!
BeantwoordenVerwijderenDit keer treffen we elkaar niet aan in de Londenstraat, Albina, Galibi of de Mall, maar wel op jullie blog! Leuke foto's, aangename schrijfstijl... Ik raasde net door enkele van jullie berichten!! Ik vind het super dat jullie echt als collega's worden aanvaard... Prachtig!! Geniet er nog van en tot gauw!!
Liefs Ellen Ooms