Sing halleluja! ~ Dr. Alban

Liefste volgers

Hier zijn jullie twee favoriete Zuid-Amerikaantjes opnieuw met een nieuwe update over ons leven hier in Suriname J.

Ons weekend startte zoals we onze werkweek beëindigd hadden: met een hoop schoolwerk. Onze portfolio’s werden op zaterdag steeds dikker en onze lessen bereidden we natuurlijk nog steeds tot in de puntjes voor. Overdag was het verschrikkelijk heet dus het was best puffen achter onze laptop. Zaterdagavond gingen we, samen met Jonas en Birgen, gezellig eten in de stad en sloten de avond af met een kleurrijke, zoete cocktail.

Zondag besloten we om naar de kerk in Domburg te gaan. In België zijn wij natuurlijk al meerdere malen naar ‘de mis’ geweest, maar we waren natuurlijk heel benieuwd naar de Surinaamse manier van ‘’loven en eren van de heer’’. Juf Kasih (onze mentor in klas 2) is zeer gelovig en zou de dienst leiden.  Na onze aankomst werden we door juf Kasih al meteen naar de voorste rij geëscorteerd. Het drumstel en de gitaar die vooraan stonden, beloofden veel goeds. Ook juf Xaviera (klas 3) en juf Soeminnie (klas 1) waren in de kerk aanwezig, samen met nog een 40-tal andere inwoners van Domburg. Het houten gebouwtje had meerdere deuren aan de zijkant die wagenwijd open stonden en kinderen liepen er van binnen naar buiten. Er heerste een heel luchtige en losse sfeer en we voelden ons meteen ‘op ons gemak’. Toen de dienst van start ging, wisten we even niet wat er gebeurde. Er werd constant enthousiast gezongen (in zowel het Javaans, Engels, Nederlands,…) en met immens veel bezieling, inleving en hun hele lichaam gebeden. De woorden ‘halleluja’ en ‘amen’ vlogen in het rond. De meeslepende muziek zorgde voor een hele leuke sfeer en ook wij konden het niet laten om de bekende ‘bijtrekpas’ boven te halen. Na een heerlijk middagmaal in het huis van mevrouw Dongen, sloten we ons weekend (samen met onze collega’s) af met een grote plons in het zwembad van ‘Rocky’s waterpark’. We waren klaar voor een nieuwe schoolweek.

Ook tijdens de laatste volledige lesweek voor de paasvakantie (deze start op 17 april) was de Surinaamse ‘chill’-mentaliteit niet aan ons besteed. We gingen er deze week weer behoorlijk stevig tegenaan.

Lisa gaf maandag en dinsdag les in klas 5, terwijl Famke klas 2 voor haar rekening nam. Op donderdag werden de rollen omgedraaid. Woensdag stond er voor ons beiden een volledige zorgdag op het programma en probeerden we aan zoveel mogelijk kinderen zorg te bieden. De (kleine) vooruitgang die we boekten en de lach die we op het gezicht van de kinderen konden toveren gaven ons een zeer voldaan gevoel.

zorgoverleg

Ook zorgden we voor een vastzetting van de tafels voor de kinderen van klas 2. We maakten oefenkaartjes met de reeds gekende tafels op. Op deze manier hopen wij dat de kinderen thuis hun tafels zullen oefenen. 

 

  

Ondertussen hebben we ook aanvaard dat het volledig veranderen van de rekenmethode waarmee onze school werkt (helaas en tot onze grote spijt) niet mogelijk zal zijn. Aangezien de handleidingen en bijscholingen (opgesteld en georganiseerd door het Ministerie van Onderwijs) onze didactische hulpmiddelen (getalbeelden, honderdvelden, e.d.) niet vermelden en zelfs afraden, moet en kan het ‘startpunt’ van een omkering niet op een ‘random’ lagere school plaatsvinden. Willen we onze methodes (die duidelijk beter zijn!) doordrukken, dan zouden we hogere stappen moeten ondernemen bij het ministerie en dat vinden wij (als Europese, blanke stagiaires) niet echt gepast en risicovol. Toch blijven wij enkele methodes voorstellen en zelf gebruiken in onze lessen om het inzicht bij de kinderen te verbeteren. 

We sloten de stageweek af met héél goede tussentijdse evaluatieformulieren en een vruchtbaar gesprek met onze schoolleider. We kwamen tijdens het overleg op enkele leuke ideeën voor ons project rond ‘gezonde voeding’ (dit gaat na de paasvakantie van start) en spraken af om op onze laatste stagedag een ‘Belgische dag’ te organiseren. 

Zo ver in de toekomst kijken, laat ons beseffen dat het einde van deze onvergetelijke stageperiode al het topje van de neus laat zien. We willen helemaal nog niet denken aan het afscheid van onze collega’s (we hebben ondertussen een heel hechte band) en dit prachtige land. We zullen in ieder geval genieten van de mooie momenten die ons nog te wachten staan… Startend met Galibi! Morgenochtend vertrekken we voor een weekendtip naar dit natuurreservaat, gelegen aan de noordoostkust van Suriname. Deze plek herbergt de belangrijkste legstranden voor zeeschildpadden in de West-Atlantische regio. We zullen (hopelijk!) zeeschildpadden zien nesten en kleintjes zien uitkomen die zich op het strand instinctief een weg banen naar de Atlantische oceaan (slechts 1 op 10 000 overleeft het!). Dit wordt ongetwijfeld weer een hele belevenis …

Veel liefs en zonnige groetjes

Lisa en Famke