Riverside ~ Agnes Obel

Om de paasvakantie op een goede manier in te zetten, vertrokken we vrijdagochtend gepakt en gezakt op vierdaagse trip naar het binnenland. Dit beloofde dé trip van onze buitenlandse stage te worden! We zouden er o.a. de Voltzberg beklimmen, de Raleighvallen bewonderen en samen met 80 andere studenten overnachten op een unieke locatie. 

Om 8.00 u. vertrok de bus richting Wittagron, een klein ‘dorpje’ dat alleen te bereiken is met de bus over een hobbelige bauxietweg. 

Met het liedje ‘It’s gonna be a bumpy ride’ in onze gedachten kwamen we na drie uur ‘hobbelen’ aan en vertrokken na een stevige lunchpauze om 15.00 u. met onze korjaal Fungu eiland. We werden vergezeld door de andere studenten van de Koffielaan, een Canadees, een Amerikaan, een Nederlandse, twee plezante Surinaamse vrouwen, onze Gids Ronny en natuurlijk (levensbelangrijk!) onze kok Gabriël. Tijdens de lange boottocht van 4 uur (we voeren tegen de stroom in…) heerste er een heel aangename sfeer (Surinamers zijn zeer bijdehand) en konden we genieten van een prachtig uitzicht ‘a la Pocahontasstyle’. 

Onze aankomst was helaas in het donker (het was ondertussen al 7 uur ’s avonds) en na een hele dag reizen was een heerlijk Surinaams maal best welkom. 

Na de culinaire verwennerij van Gabriël en een breefing van Ronny over de weekendplanning, trokken we moe maar voldaan naar onze slaapkamer. 

Daar stonden we echt versteld van onze slaapplaats: Het was een open kamer zonder ramen, alleen een balkon scheidde ons van de Coppenamerivier. Met dit prachtige uitzicht wakker worden gaf ons een heel bijzonder gevoel!

Na een lekker ontbijt (hardgekookte eitjes: ✔) was de tijd aangebroken om onze bergschoenen aan te trekken en de tocht naar de grandioze Voltzberg te starten. 

Vier uur aan een verschroeiend tempo (onze gids Ronny was niet te stoppen!) wandelen en klauteren in het Amazonewoud, maakte het voor ons onmogelijk om onze T-shirts droog te houden. 

Na een korte rustpauze aan de voet van de berg (vergezeld door een toekan en slingerapen) kon het afzien écht beginnen. 

De lichamelijke beproeving door de steile beklimming op rotsen aan te gaan, werd echter onvergetelijk door een beloning van jewelste: een adembenemend uitzicht! We werden van het Noorden tot het Zuiden (en omgekeerd) omringd door Amazonegebied (dat vanop zo’n hoogte verdacht veel op broccoli lijkt). We lieten onze camera’s hun ding doen en werden helemaal stil van dit kleine wereldwonder.

Tijdens onze klim naar beneden en onze terugtocht naar Fungu eiland werd onze lenigheid behoorlijk op de proef gesteld en werd ons pad gekruist door een felgroene gifslang. Na een heerlijke verfrissing in een waterval op het einde van onze tocht, mochten we weer inschepen in ons ‘luxueus cruiseschip’ richting onze slaapplaats. 

Na een frisse douche (zie: rivierwater) konden we onze voetjes onder tafel schuiven voor een heerlijk avondmaal. Omdat we deze zware tocht tot een goed einde hadden gebracht, trakteerde Ronny ons die avond op een zelfgemaakte cocktail en enkele trucjes met een tarantula.

De volgende ochtend (mieren in ons bed MAAR wel een zalig uitzicht: ✔) stond een rustige wandeling naar de Moederval op het programma. Paaseitjes kwamen we helaas niet tegen op ons pad, regen daarentegen in overvloed. 

 

Rond de middag waren we al terug op het eiland en konden de rest van onze dag naar eigen zin invullen. We besloten ons te baden (dit werkwoord gebruiken de Surinamers hier als ‘wassen’) in de rivier aangezien onze douche op de kamer het begeven had en het verder rustig aan te doen. 

We socializden wat met andere studenten, het was echt leuk om eens te horen wat dokters, journalisten en verpleegkundigen hier in Suriname te zoeken hebben J. We sloten de avond af met een optreden van ‘de Raleighboys’ en een klein onschuldig feestje.

De volgende ochtend was iets minder onschuldig: met nog veel slaap en stramme spieren moesten we helaas inpakken om opnieuw 7 uur terug te reizen naar Paramaribo. We werden door Jonas met een ‘Welkom thuis, dames’ –bordje onthaald en kropen (na onze véél te lange uitleg aan Jonas over het weekend) in ons eigen bedje.

Enkele wist-je- datjes als kort intermezzo van dit blogbericht:

Wist je dat:

- wij dit weekend ons record wildplassen verbroken hebben?
- er bij onze slaapplaats opnieuw te veel tarantula’s naar onze zin aanwezig waren?
- we na 5 minuten stappen al doorweekt waren (en neen, niet door de regen…) ?
- er veel zusjes en broertjes van meneer Nilsson aanwezig waren en we deze in het wild hebben gevoederd?

- we op de top van de Voltzberg onze wangen niet droog konden houden?
- we onze huisgenoot Jonas (hij paste voor dit tripje) en vriend Birgen (die helaas vroegtijdig naar huis moest vertrekken door een prik van de Dengue mug ) té hard gemist hebben tijdens deze trip?
- onze vriendschap hier steeds sterker en sterker wordt?

Ook op dinsdag ging onze wekker te vroeg naar onze zin af, maar wat moet, moet! Ons portfolio lag vol ongeduld op ons te wachten en wij besloten om dit zo goed en volledig mogelijk aan te dikken. Hoewel het voor ons paasvakantie was, besloten we om ook op dinsdag 22 april 2014 richting Domburg te trekken om Jonas te ondersteunen bij de uitwerking van het project ‘Stichting Kikker’ dat zou doorgaan in de werkplaats van meneer Dongen. Dit project is overgewaaid van Nederland naar Suriname en streeft ernaar om kinderen in de vakanties een nuttige en leerrijke bezigheid te bieden. Aangezien er 20 leerlingen zouden langskomen, kon Jonas zeker wel wat hulp gebruiken en wij aarzelden natuurlijk geen seconde om hem te helpen en er zelf nog wat van bij te leren. De kinderen van klas 4, 5 en 6 kregen de kans om, mits het leveren van een kleine bijdrage (SRD 4), in de namiddag van 15.00 u. t.e.m. 18.00 u. te knutselen met hout. Voor de kinderen aankwamen, groepeerden we de verschillende bouwpakketten op de verzameltafel. We besloten ook om bankjes in groepen te zetten, zodat kinderen die hetzelfde zouden bouwen, bij elkaar konden zitten. Op die manier was het voor de begeleiders (Jonas, Lisa en Famke) makkelijker om een groepsuitleg te geven en de kinderen konden elkaar helpen aangezien ze dezelfde vorm zouden construeren. De kinderen konden kiezen uit verschillende ‘constructies’: een vaashouder, een bootje en een boekenrekje. We namen elk een groep leerlingen onder onze hoede. De kinderen moesten individueel de handleiding lezen, stapsgewijs te werk gaan en waar nodig konden wij, als begeleiders, helpen. Dit was echt wel nodig tijdens het klem zetten van de stukken hout en het werken met de figuurzaag. Wij hadden zelf nog nooit met deze “attributen” gewerkt, dus ook voor ons was dit een zeer leerrijke namiddag vol uitdagingen.

 

Rond 16 uur kwam meneer Dongen (de man van ons schoolhoofd) terug thuis van het werk en besloot om meteen mee te helpen. Hij is heel handig (met o.a. hout) en het was heel interessant en leerrijk om hem ermee te zien werken. Ook de kinderen keken met open mond toe en waren daardoor nog gemotiveerder om van hun bouwpakket iets moois te maken. 

 

Het deed ons enorm veel deugd om te zien hoeveel initiatief de kinderen zelf namen. Ze vroegen niet snel om hulp en probeerden eerst alles zelf uit. Pas wanneer het écht niet lukte, vroegen ze aan ons om een handje toe te steken. 

 

Wij vinden dit initiatief echt heel mooi en Stichting Kikker slaagt duidelijk in haar missie. De kinderen konden hun namiddag op een leuke, educatieve en technische manier opvullen. De leerlingen waren enthousiast aan het werk, vol gedrevenheid en waren dolgelukkig met het resultaat! Ook wij gingen ’s avonds pompaf maar tevreden richting onze “hometown” Paramaribo.

Woensdag werkten we van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat voor school en sloten de dag af met een sportief avondloopje. Ook donderdag was een dag die volledig in het teken van schoolwerk stond. Morgen staat er een teambuildingsactiviteit met de leerkrachten op het programma in het recreatiepark ‘Overbridge’. Wij zijn alvast heel erg benieuwd … Jullie ook?

Tot blogs!

Veel liefs

Lisa en Famke